Έμμονη αγάπη

Ian McEwan
Εκδόσεις: Νεφέλη
Σελίδες: 300
Τίτλος πρωτοτύπου: Enduring Love
Μετάφραση: Έλλη Έμκε

Παίρνοντας το βιβλίο στα χέρια μου δεν είχα θέσει καμιά προσδοκία. Αφενός μεν γιατί δεν είχα διαβάσει κάτι άλλο από τον Βρετανό συγγραφέα παρόλο που έχω αποκτήσει άλλα δύο βιβλία του, αφετέρου δε, γιατί η προδιάθεση μου απέναντι στους Άγγλους συγγραφείς δεν είναι και η πλέον θετική (βλακωδώς ίσως διότι δεν υπάρχει χειροπιαστός λόγος αλλά αυτά συμβαίνουν..). Το αποτέλεσμα εν τέλει ήταν να το τελειώσω μέσα σε μια μέρα.

Κεντρικός χαρακτήρας ο Τζο, ένας άντρας μέσης ηλικίας, δημοσιογράφος που ζει στο βόρειο Λονδίνο. Μετά από μια ρήξη εφτά εβδομάδων με την φίλη του Κλαρίσα, φαίνεται πως επανασυνδέονται και το γιορτάζουν με ένα πικνίκ στην ύπαιθρο έξω από την πόλη. Εκεί γίνονται μάρτυρες ενός παράξενου περιστατικού, καθώς ένας άντρας προσπαθεί να κρατήσει στη γη ένα αερόστατο από το οποίο έχει πέσει έξω, που κουβαλάει μέσα το παιδί του. Ο Τζο σπεύδει προς βοήθεια, κάτι το οποίο κάνουν και όσα άτομα βρίσκονται εκεί κοντά, το αποτέλεσμα όμως καταλήγει σε μια τραγωδία. Μέσα από το περιστατικό αυτό γνωρίζει και έρχεται σε επαφή με ένα άτομο με περίεργο χαρακτήρα και αρχίζει μια πολύ ιδιαίτερη σχέση να αναπτύσσεται μεταξύ τους. Μια σχέση που αποσυντονίζει ολοκληρωτικά τη ζωή του κεντρικού χαρακτήρα του βιβλίου, τον κάνει να φαίνεται αλλοπρόσαλλος και παράξενος και τον απομακρύνει σταδιακά από την συμβία του καθώς με τον καιρό συνειδητοποιεί πως όλα τα άτομα που έχουν να κάνουν με την ιστορία αυτή διακατέχονται από κάποιες έμμονες ιδέες, ενώ την ίδια ώρα την ίδια εικόνα σχηματίζουν και οι γύρω του για τον ίδιο.

Αν περίμενα κάτι από το βιβλίο αυτό λαμβάνοντας υπόψιν τον τίτλο, ήταν ότι πρόκειται να ασχολείται με αγάπη, ανθρώπινα πάθη και εμμονές, κάτι που έχω ξαναπεί πως είναι ένα θέμα που με ενδιαφέρει πάρα πολύ όταν παίρνει μυθιστορηματική μορφή. Και είχα δίκιο, το κεντρικό θέμα είναι αυτό. Αυτό που δεν περίμενα και με εξέπληξε ήταν η μορφή που θα είχε αυτή η "έμμονη αγάπη" που διαβάζουμε στο εξώφυλλο. Κάτι που επίσης δεν περίμενα είναι το πόσο εκπληκτικά γραμμένο θα ήταν. Εξαιρετική η γλώσσα του McEwan, με πρωτοπρόσωπη αφήγηση από την πλευρά του κεντρικού ήρωα άμεση όσο δεν πάει. Ένα επίσης ενδιαφέρον στοιχείο κατά την αφήγηση είναι πως προσπαθεί να δει την όλη ιστορία και από διαφορετικό πρίσμα άλλων προσώπων του βιβλίου κάτι που είναι πολύ έξυπνο και αποδεικνύεται πετυχημένο. Τα παιχνίδια ψυχολογίας του μυαλού πολλά, από τη μια η ορθολογιστική προσπάθεια προσέγγισης των πραγμάτων και από την άλλη η φαινομενική. Η πλοκή είναι καθηλωτική και ο ρυθμός με τον οποίο το διάβασα καταιγιστικός -κολλάει γάντι η έκφραση δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου.

Βιβλίο που θα συνιστούσα χωρίς δεύτερη σκέψη, μου φάνηκε εξαιρετικό. Το απόλαυσα δεόντως. Το 2013 αναγνωστικά ξεκίνησε πολύ πολύ δυνατά.