Ατίμωση

J. M. Coetzee
Εκδόσεις: Α. Α. Λιβάνη
Σελίδες: 309
Τίτλος πρωτοτύπου: Disgrace
Μετάφραση: Αλέξανδρος Καλοφωλιάς

Με το συγκεκριμένο βιβλίο ο Coetzee βραβεύτηκε με το Booker το 1999. Αποτελεί τον μοναδικό συγγραφέα μέχρι στιγμής που του έχει δοθεί δύο φορές το προαναφερθέν βραβείο (η πρώτη ήταν το 1983 για το "Βίος και πολιτεία του Μάικλ Κ.") και φυσικά το 2003 του απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Η "ατίμωση" μου άρεσε πάρα πολύ σαν βιβλίο. Λάτρεψα το στυλ γραφής. Απλό και ωραίο. Η εναλλαγή από το πρώτο στο τρίτο πρόσωπο στην αφήγηση νομίζω στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Η πλοκή δεν είναι το ατού του βιβλίου καθώς βασίζεται περισσότερο στις σκέψεις και τα συναισθήματα χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχει καθόλου "δράση". Είναι ένα σύνολο από "mind games" και θα έλεγα πως είναι πολύ ουσιαστικό σε σχέση με αυτό που θέλει να περάσει ο συγγραφέας στον αναγνώστη. Θα τολμούσα να πω ότι αποτελεί οδηγό για τον τρόπο που πρέπει να γράφονται ωραία βιβλία.

Η πλοκή τοποθετείται στη Ν. Αφρική και πιο συγκεκριμένα στο Cape Town αρχικά και σε μια επαρχία λίγο αργότερα. Ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου ζει την ατίμωση εις διπλούν. Πρώτα σε εργασιακό επίπεδο με ένα γεγονός που φέρνει τα πάνω κάτω στη ζωή του και στη συνέχεια σε οικογενειακό επίπεδο με τραγικό θύμα την κόρη του. Δύο πολύ διαφορετικές ιστορίες με κοινό παρονομαστή. Αυτό που καταφέρνει υπέροχα να μας δώσει ο συγγραφέας είναι η ειρωνεία που συνδέει τα γεγονότα αυτά. Προσπαθώντας να αναζητήσει την εξιλέωση, ο θύτης γίνεται θύμα μέσα από ένα αριστοτεχνικά δομημένο χαρακτήρα. Ταυτόχρονα μας δίνεται η αντίθεση της κοινωνίας μέσα στην οποία λαμβάνει χώρα το βιβλίο, η σύγχρονη αλλά και η σκοτεινή πλευρά της.

Σε κανένα σημείο δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει αυτόν που θα το διαβάσει χρησιμοποιώντας εκλεπτυσμένο λεξιλόγιο ή κάνοντας παράθεση γνώσεων κτλ, καθώς επίσης τα βαρετά ή κουραστικά σημεία που λίγο πολύ υπάρχουν σε πολλά βιβλία εκλείπουν. Ίσως να μην είναι ΤΟ βιβλίο πάντως σίγουρα είναι ένα πάρα πολύ ωραίο βιβλίο που αξίζει πραγματικά να διαβαστεί. Είναι το πρώτο που διάβασα από τον Coetzee και αποκλείεται να είναι το τελευταίο.