Ο Πανταλέων και οι επισκέπτριες



Mario Vargas Llosa
Εκδόσεις: Εξάντας
Σελίδες: 302
Τίτλος πρωτοτύπου: Pantaleon y las visitadoras
Μετάφραση: Τασία Χατζή




Μετά τον βίαιο και σκληροτράχηλο "Ματοβαμμένο μεσημβρινό", είχα την διάθεση να διαβάσω κάτι πιο ανάλαφρο. Θα ήθελα κάτι σε αστυνομικό ίσως ή μυστηρίου, αλλά δεν είχα κάτι τέτοιο εύκαιρο και έτσι κατέληξα στο συγκεκριμένο βιβλίο. Εκ του αποτελέσματος, δε θα μπορούσα να είχα κάνει καλύτερη επιλογή.

Το βιβλίο είναι ευχάριστο, διασκεδαστικό, ότι πρέπει για να σε χαλαρώσει. Η στρατιωτική ηγεσία του Περουβιανού στρατού αντιμετωπίζοντας κάποια πολύ ιδιαίτερα προβλήματα στις μονάδες της στην περιοχή της Αμαζονίας (σεξουαλικές διαταραχές των φαντάρων), προσπαθεί να βρει μια λύση ώστε να δώσει σε αυτά ένα τέλος ή τουλάχιστον να τα καταπραΰνει. Ποια είναι αυτή η λύση; Να οργανώσει μια ειδική επιχείρηση η οποία θα χαίρει άκρας μυστικότητας και να τροφοδοτεί τους στρατιώτες με ιερόδουλες ώστε να τους τονώνει το ηθικό κρατώντας τους ταυτόχρονα ήρεμους. Αναθέτει την αποστολή αυτή στον λοχαγό Παντόχα, τον ήρωα του βιβλίου ο οποίος χαρακτηρίζεται από την πιστή αφοσίωση του στο σώμα. Ο τελευταίος μετακομίζει στην περιοχή του Ικίτος και αρχίζει να οργανώνει όλο το σχέδιο σιγά σιγά επιδεικνύοντας τρομερή ευθύνη και αυταπάρνηση. Αργά και σταθερά δημιουργεί την λεγόμενη "υπηρεσία επισκεπτριών" που παρά τις όποιες δυσκολίες τη βλέπουμε να γιγαντώνεται και να απολαμβάνει τρομερής ανταπόκρισης και αποδοχής από το στράτευμα. Τόσο μεγάλη είναι η επιτυχία που αρχίζει και δημιουργεί προβλήματα, αρχικά στην τοπική κοινωνία και στη συνέχεια στην ίδια την ηγεσία του στρατού.

Μιλάμε για ένα απολαυστικότατο βιβλίο, που το μεγάλο του ατού είναι η σάτιρα. Μέσα από τις κωμικοτραγικές καταστάσεις που παρουσιάζονται στις σελίδες του ο συγγραφέας κατορθώνει με απίστευτα πετυχημένο τρόπο να σατιρίσει την δομή και λειτουργία του περουβιανού στρατού αλλά την ίδια την κοινωνία σε όλο το φάσμα της. Με τρομερή αίσθηση του χιούμορ, επινοητικότητα στους χαρακτήρες του έργου, δημιουργία επιτυχημένων αντιθέσεων και δίνοντας απίθανους διαλόγους, έχουμε ένα πραγματικά πανέξυπνο κείμενο, αστείο που σε χαλαρώνει και σε ευχαριστεί ταυτόχρονα. Μεγάλο μέρος του βιβλίου αποτελείται από αναφορές μεταξύ στελεχών του στρατού. Το τελευταίο όμως αντί για κουραστικό ίσως αποτελεί και το πιο ωραίο μέρος του, αφού η σοβαρότητα της σύνθεσης των αναφορών αυτών σε αντίθεση με την γελοιότητα των περιεχομένων τους, δίνει ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα
Πολλές φορές έπιασα τον εαυτό μου να γελά ενώ διάβαζα, ενώ σκέφτηκα ότι το ίδιο ίσως να έκανε και ο ίδιος ο συγγραφέας ενώ το έγραφε. Νομίζω πως το βιβλίο αυτό αναδεικνύει το πολύπλευρο ταλέντο του Llosa καθώς τα καταφέρνει εξαίσια και στο χιουμοριστικό τομέα. Σίγουρα μπορεί να μην έχει την λογοτεχνική αξία και το ειδικό βάρος που έχουν άλλα βιβλία του, αλλά αυτό νομίζω δεν μας εμποδίζει να πούμε πως είναι ένα πολύ ωραίο βιβλίο. Τουλάχιστον εγώ το ευχαριστήθηκα και μου άρεσε πολύ.

2 comments:

Χριστίνα Παπαγγελή said...

Καταπληκτικο, θα το χω στα υπόψη για... προσεχώς!
Κατά σύμτωση διαβάζω τώρα ένα άλλο του Λιόσα "Το όνειρο του Κέλτη". Είναι κι αυτό πολύ ωραίο αλλά σε βυθίζει στη μελαγχολία γιατί αναδεικνύει τις θηριωδίες στους ιθαγενείς του Κογκό και του Αμαζονίου.
Αναρωτιέται πάντως κανείς γιατί ο Λιόσα θεωρείται από κάποιους "αντιδραστικός". Είναι τόσο μεγάλο το τίμημα να μπλέξει κάποιος συγγραφέας με την πολιτική;

Read for a Life said...

Είναι όντως πάρα πολύ ευχάριστο βιβλίο διαφορετικό από τα υπόλοιπα του Llosa που έχω διαβάσει ως τώρα καυστικό και ειδικά χιουμοριστικό (πάρα πολύ όμως) ταυτόχρονα. Χάρηκα που γνώρισα και αυτήν την πλευρά του συγγραφέα.

Όσο για το "Όνειρο του Κέλτη" εύχομαι και πιστεύω ότι θα σου αρέσει. Το έχω διαβάσει και νομίζω πως η έκδοση του σε όλο τον κόσμο μετά την απονομή του Νόμπελ του '10 έρχεται να επιβεβαιώσει την δικαιοσύνη που αποδόθηκε με το μεγάλο αυτό βραβείο. Είναι πολύ δυνατό βιβλίο, καταπέλτης στην εκμετάλευση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Μακάρι θα έλεγα εγώ η πολιτική προσέγγιση συγγραφέων στα βιβλία τους να ήταν όμοια με αυτή του Llosa. Σαν αναγνώστη με αφήνει άφωνο με την θετική πάντα έννοια.