Ρωσικό παράθυρο



Dragan Velikic
Εκδόσεις: Κονιδάρη
Σελίδες: 528
Τίτλος πρωτοτύπου: Ruski prozor
Μετάφραση: Μαρία Κεσίνη




Δεν το κρύβω πως έχω μια ιδιαίτερη συμπάθεια και εκτίμηση προς την Σερβία. Και όχι μόνο λογοτεχνικά αλλά γενικότερα είναι μια χώρα που τη νιώθω πάρα πολύ κοντινή στη δικιά μας. Και στα καλά και στα στραβά χαρακτηριστικά που έχουμε ως λαοί. Λατρεύω τους ανθρώπους της, την ιδιοσυγκρασία, το χιούμορ τους και τον τρόπο που βλέπουν τη ζωή. Επίσης παρόλο που ως έθνος δεν μπορείς να πεις πως έχει προκόψει, θεωρώ πως είναι ένας εξαιρετικά ταλαντούχος λαός με μοναδικά χαρίσματα. Ειδικότερα τώρα στη λογοτεχνία έχει αφήσει το δικό της στίγμα με μεγάλα ονόματα συγγραφέων. Η "επαφή" που είχα ως τώρα διαβάζοντας Andric κυρίως αλλά και Kis μου έχει άφησει εξαιρετικές εντυπώσεις.


Θέλωντας να γνωρίσω και τη σύγχρονη λογοτεχνία της Σερβίας διάβασα το Ρωσικό παράθυρο. Στο βιβλίο παρακολουθούμε τη ζωή ενός νεαρού Σέρβου, του Ρούντι. Γεννημένος στην Βοϊβοδίνα, μοιάζει να μην αρκείται στην ζωή μιας επαρχιακής κομώπολης και μετακομίζει στο Βελιγράδι όπου πάντα τον εξίταρε για να σπουδάσει. Το όνειρο του έιναι να γίνει ηθοποιός αλλά οι εισαγωγικές εξετάσεις καταλήγουν σε αποτυχία. Προσπαθεί να κάνει τα αδύνατα δυνατά για να μείνει και να ζήσει στο Βελιγράδι και μέχρι να ξαναδώσει εξετάσεις δουλεύει στην υπηρεσία ενός ανάπηρου άνδρα. Τα δρώμενα της εποχής όμως (σύννεφα του πολέμου που εμφανίζονται στον ορίζοντα το '99) σε συνδιασμό με τη νέα αποτυχία του στις εξετάσεις τον αναγκάζουν να αλλάξει χώρα. Καταφεύγει στην Βουδαπέστη όπου ζει για αρκετό καιρό και αργότερα συνεχίζει τη ζωή του στη Γερμανία, στο Μόναχο και το Αμβούργο. Στη διάρκεια αυτής της αυτοεξορίας του γνωρίζει πάρα πολλούς ανθρώπους και συναναστρέφεται μαζί του συνάπτοντας όλων των ειδών τις σχέσεις χωρίς όμως να καταφέρνει να τον γεμίσει τίποτα από όσα ζει. Ταυτόχρονα παρακολουθεί τα τεκτενόμενα με σχετική αδιαφορία.


Το βιβλίο ξεκάθαρα περιστρέφεται γύρω από την αναζήτηση της ταυτότητας του ανθρώπου. Στην προκειμένη περίπτωση γύρω από την εσωτερική ταυτότητα. Ο ήρωας του έργου νιώθει πως δεν ανήκει πουθενά, δεν ασχολείται με τίποτα που πραγματικά τον αντιπροσωπεύει και καμιά από τις σχέσεις που συνάπτει δεν καταφέρνει να τον γεμίσει. Ταυτόχρονα η οικογένεια του είναι ουσιαστικά απών από τη ζωή του ζώντας διαρκώς εσωτερική κρίση σχετικά με τα πραγματικά του θέλω. Μέσα από όλα αυτά γνωρίζουμε μια μεγάλη γκάμα χαρακτήρων αλλά και πολλές διαφορετικές ιδέες που αντιπροσωπεύει ο καθένας από αυτούς. Μέχρι την στιγμή που φτάνει μέσα από τις εμπειρίες που βιώνει να κατασταλάξει σε κάτι και να βρει την δύναμη να ακολουθήσει τον δρόμο του.

Η αλήθεια είναι πως με τα βιβλία που το θέμα τους είναι η αναζήτηση της ταυτότητας κτλ και έχω διαβάσει ως τώρα δεν έχω ιδιαίτερα καλές σχέσεις. Δεν ξέρω αν είναι θέμα συμπτώσεων ή απλά δεν μου ταιριάζει αναγνωστικά το θέμα, αλλά βρήκα τον εαυτό μου να μην τον ενθουσιάζουν τέτοιου είδους έργα και μάλιστα από συγγραφείς όπως ο Sebald, ο Auster, o Ford.. που έχουν και κάποιο κύρος. Στην προκειμένη περίπτωση τα πράγματα ήταν κάπως διαφορετικά. Χωρίς να μπορώ να πω πως ήταν ένα βιβλίο που με καθήλωσε, σίγουρα δεν ήταν κάτι που δεν μου άρεσε. Με δυσκόλεψε σε πολλά σημεία και ούτε το διάβασα μονορούφι. Είχε όμως  διαστήματα που το ευχαριστιόμουν πραγματικά. Αυτό που μου φάνηκε πολύ πολύ καλό θα έλεγα πως ήταν η αμεσότητα του λόγου του συγγραφέα. Ειλικρινά σε μερικά σημεία, και ειδικότερα σε αυτά που η αφήγηση ήταν στο πρώτο πρόσωπο, αισθανόμουν σαν να είχα απέναντι μου τη φωνή που διάβαζα στις σελίδες. Εντυπωσιακή και η πολυφωνία της γραφής του. Κλείνοντας το βιβλίο θα έλεγα πως με κάποιο μαγικό τρόπο και ενώ κατά την όλη διάρκεια της ανάγνωσης δεν έχανα και το μυαλό μου, το πρόσημο ήταν θετικό. Μου άρεσε και μου άφησε γλυκειά γεύση αυτό που διάβασα.

6 comments:

Anonymous said...

Χαίρομαι που σας ξαναδιαβάζω μετά από καιρό.
Βλέποντας πως σας ενδιαφέρει η σέρβικη λογοτεχνία, μου ήρθε στο νου ένα μικρό βιβλιαράκι -αριστούργημα-
το "Στόμα γεμάτο χώμα" του Στσεπάνοβιτς, που είχα διαβάσει παλιά. Σας το συνιστώ.

http://www.politeianet.gr/index.php?page=shop.product_details&product_id=126825&option=com_virtuemart&Itemid=89&lang=el

κ.κ.

Read for a Life said...

Είναι αλήθεια πως με ενδιαφέρει αρκετά και την θεωρώ πολύ αξιόλογη. Και νομίζω πως ταιριάζει με τα αναγνωστικά μου θέλω. Όσο για την πρόταση σας ήταν ήδη μέσα μεσα στο μυαλό μου σαν επιλογή και ήρθατε να με επιβεβαιώσετε. Ευχαριστώ πολύ.

Και μιας περί Σερβίας, η πολύ νεαρή Tea Obreht που με την "Γυναίκα του τίγρη" κερδισε το Orange το 2011 κατάγεται επίσης από την Σερβία, αν και από μικρή έφυγε από τη χώρα της λόγω πολέμου και ζει πλέον στην Αμερική. Θα 'θελα να δοκιμάσω και αυτό το βιβλίο κάποια στιγμή.

Anonymous said...

Είχα ακούσει για τη "Γυναίκα του τίγρη".
Τώρα που το 'ψαξα λιγάκι περισσότερο, φαίνεται ενδιαφέρον.
Να δούμε πού θα βγει να μαζεύουμε λίστες -αλλά και βιβλία επί βιβλίων- για διάβασμα.
Όμως, δεν είναι πολύ ωραίο τελικά όλο αυτό το δούναι και λαβείν γύρω από την ανάγνωση;

κ.κ.

Read for a Life said...

Όχι μόνο ωραίο, εξαιρετικό θα 'λεγα. Ο χώρος του βιβλίου και γενικά κάθε συζήτηση γύρω από αυτόν είναι πάντα ενδιαφέρουσα και το καλό είναι ότι δεν εξαντλείται.

Και φυσικά πάντα μα πάντα υπάρχει το περιθώριο να μάθεις καινούρια και ωραία πράγματα.

Βιβή Γ. said...

Χαίρετε,χαίρετε.

Read for a Life και κ.κ.γιατί μου το κάνετε αυτό;
Δεν έχω διαβάσει σέρβικη λογοτεχνία
(εκτός από ένα του Βόσνιου-Ερζεγοβίνου Σάσα Στάνιτσις,το "Πώς Επισκευάζει ο Στρατιώτης το Γραμμόφωνο", αξιοπρεπές αλλά ψιλοάσχετο με τον κορμό της σέρβικης λογοτεχνίας,υποθέτω).

Ξέρετε τι έχω μαζέψει για τον χειμώνα;Ε,Ξέρετε;Ούτε μυρμήγκι να ΄μουνα.Αλλά δεν είναι ως φαίνεται αρκετά και θα τρέχω και για σέρβικα τώρα!

Read for a Life said...

Βιβή, εντάξει μπορούμε να το εντάξουμε στη Γιουγκοσλάβικη λογοτεχνία οπότε να είσαι καλυμμένη κατά κάποιο τρόπο.

Πέραν της πλάκας τώρα αν έχεις τη διάθεση να "τρέξεις" κι άλλο, δοκίμασε αν θέλεις Andric, κάποιο από τα μυθιστορήματα του (γιατί έχει γράψει και πολλά διηγήματα). Είναι εξαιρετικός συγγραφέας, ίσως ο κορυφαίος της χώρας του. Τον προτείνω ανεπιφύλακτα.