Η γυναίκα της άμμου



Kobo Abe
Εκδόσεις: Άγρα
Σελίδες: 275
Τίτλος πρωτοτύπου: Suna no onna
Μετάφραση: Στέλιος Παπαλεξανδρόπουλος Λ.




Ο Abe αποτελεί μια από τις πιο αναγνωρίσιμες μορφές της ιαπωνικής λογοτεχνίας και "Η γυναίκα της άμμου" είναι το πιο δημοφιλές από τα μυθιστορήματα που έχει γράψει. Επίσης είναι και το μοναδικό του, που κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή μεταφρασμένο στην ελληνική γλώσσα. Από το πολύ καλό εισαγωγικό σημείωμα μαθαίνουμε πως ο συγγραφέας ήταν από τους πρώτους που τα βιβλία τους είχαν δυτικές επιρροές (Κάφκα) στην Ιαπωνία.

Η γυναίκα της άμμου είναι η ιστορία ενός τριαντάχρονου περίπου στην ηλικία άντρα, δάσκαλου στο επάγγελμα και ερασιτέχνη εντομολόγου με επίσης ένα πάθος για την μελέτη της λειτουργίας της άμμου στη φύση. Ο Νίκι (το όνομα του) λοιπόν κάποια στιγμή κάνει ένα ταξίδι σε μια ιαπωνική επαρχία που η μορφολογία του εδάφους χαρακτηρίζεται από αμέτρητους αμμόλοφους ώστε να εντοπίσει κάποιο σπάνιο είδος εντόμου. Κατά τη διάρκεια της αναζήτησης αυτής φτάνει σε ένα παραθαλάσσιο χωριό στο οποίο αναζητά φιλοξενία για να περάσει τη νύχτα. Το παράδοξο που συναντά εκεί είναι πως τα σπίτια είναι χτισμένα μέσα σε βαθιές τρύπες όπου κατεβαίνεις μόνο με τη βοήθεια της σκάλας. Φιλοξενείται σε ένα από αυτά στο οποίο ζει μια χήρα γυναίκα της ίδιας ηλικίας πάνω κάτω με την δική του. Το επόμενο και πιο παράδοξο όμως είναι όταν αντιλαμβάνεται την επόμενη ημέρα πως η ανεμόσκαλα με την οποία εισήλθε στο σπίτι αυτό λείπει από τη θέση της και ουσιαστικά βρίσκεται υπό ένα καθεστώς φυλάκισης καθώς δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής, όπως επίσης ότι κανένας δεν δείχνει διατεθειμένος να τον βοηθήσει. Με το πέρασμα των ημερών αναπτύσσεται μια ιδιαίτερη σχέση με τη γυναίκα που πια είναι αναγκασμένος να συμβιώσει.

Ένα βιβλίο με υπαρξιακό θέμα και το συναίσθημα του εγκλεισμού να κυριαρχεί στις σελίδες του. Ο κεντρικός χαρακτήρας προσπαθεί να δώσει λογικές εξηγήσεις και να βρει λογικές λύσεις στο παράδοξο που έχει βρεθεί να ζει, προσπαθώντας να διατηρήσει την ψυχραιμία του. Μια ψυχραιμία που -φυσιολογικά- από ένα σημείο και μετά χάνεται και κυριαρχεί το αίσθημα της αγανάκτησης και αγγίζει τα όρια της τρέλας. Σε κάποιο σημείο είναι τόση η απογοήτευση του και σε συνδυασμό με το χάσιμο της αυτοπεποίθησης τον οδηγούν να θυσιάσει την αξιοπρέπεια του με ελπίδα την σωτηρία.

Δυστυχώς προς απογοήτευση μου το βιβλίο δεν ήταν ακριβώς ότι περίμενα. Φαντάζομαι πως οι περισσότεροι που το διάβασαν θα διαφωνήσουν μαζί μου καθώς θεωρείται μάλλον μέχρι και αριστούργημα, αλλά προσωπικά δεν βρήκα τίποτα το ξεχωριστό. Και δεν θα πω δεν μου άρεσε σε γενικές γραμμές κτλ, απλά και σκέτα δεν μου άρεσε. Σε κανένα σημείο του σχεδόν δεν μπόρεσε να με συγκινήσει και το ολοκλήρωσα περισσότερο για να μην το αφήσω στη μέση παρά επειδή μου ήταν ενδιαφέρον. Η γλώσσα σε καμιά περίπτωση δεν ήταν κακή, αλλά η πλοκή μου φάνηκε μάλλον αδιάφορη. Επίσης από νοήματα δεν διέκρινα κάτι. Η δε επανάληψη της λέξης "άμμος" ειδικά στις πρώτες εκατό περίπου πρώτες σελίδες, ήταν ένα δυνατό τεστ για τα νεύρα μου. Φυσικά όλα είναι θέμα γούστου και το δικό μου σε καμιά περίπτωση δεν ικανοποιήθηκε από αυτό το βιβλίο.

6 comments:

Anonymous said...

Εμένα γιατί μου άρεσε τόσο πολύ;

Σας αρέσει ο Κάφκα; Ρωτάω γιατί η επίδρασή του Κάφκα ήταν έντονη σε πολλά σημεία.
Το δε υπαρξιακό αδιέξοδο ήταν το δυνατό του σημείο, κατά τη γνώμη μου.

Δεν πειράζει, που δεν συμφωνούμε.
Είναι ωραίο που ανταλλάσσουμε απόψεις ακόμα και διαφωνώντας, εφαρμόζοντας στην πράξη τη ρήση του Βολταίρου:
"Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες."

Την καλησπέρα μου!


κ.κ.

Read for a Life said...

Δεν έχω διαβάσει Κάφκα ακόμη.. Αγόρασα τη "Δίκη" πρόσφατα και σκοπεύω να τη διαβάσω αργά ή γρήγορα. Το ανέφερα στην αρχή απλά επειδή το διάβασα στον πρόλογο του βιβλίου.

Για το συγκεκριμένο αναρωτιόμουν κατά τη διάρκεια που το διάβαζα, τι ακριβώς χάνω .. Τελικά δεν το βρήκα ποτέ ως το τέλος. Δύσκολη η περίπτωσή μου λέτε;

Την καλησπέρα μου επίσης

Anonymous said...

Διάβασα τη "Δίκη" του Κάφκα για πρώτη φορά στα 18 από τη βιβλιοθήκη της Σχολής μου. Ήταν συγκλονιστικό ανάγνωσμα για μένα, σε τέτοιο βαθμό, που διάβασα σχεδόν ό,τι έργο του είχε μεταφραστεί στα ελληνικά.
Πολύ ιδιαίτερος και εξαιρετικός συγγραφέας, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Αν σας πω ότι είναι στα top-10 της ζωής μου, τι θα πείτε;

Δε νομίζω ότι είναι δύσκολη η περίπτωσή σας. Απλά, μπορεί να μην έφτασε για σας η ώρα του ακόμη. Συμβαίνουν αυτά...

Αφήστε το χρόνο να κάνει τη δουλειά του...

κ.κ.

Read for a Life said...

Θα πω ότι μάλλον οι προσδοκίες που ήδη είχα ήδη για τη Δίκη αυξήθηκαν κι' άλλο. Αν και δεν έχω κατασταλάξει ακόμα αν το να θέτεις προσδοκίες για ένα βιβλίο είναι καλό ή κακό.

Παρεμπιπτόντως συμφωνώ με το τελευταίο σχόλιο σας και το πιστεύω πως όσο διαβάζεις (γενικώς) τόσο πιο πολύ "μαθαίνεις" να διαβάζεις και κρίνεις και καλύτερα. Όπως επίσης οτι δεν είναι καθόλου απίθανο να αναιρέσεις την άποψη σου μετά από κάποιο καιρό, είτε θετικά είτε αρνητικά.

Σας αφήνω, συνεχίζοντας για λίγο ένα ακόμα βιβλίο του Llosa που διαβάζω(το 6ο νομίζω), πριν πέσω για ύπνο.

Καληνύχτα!

Βιβή Γ. said...

Εμένα με καταγοήτευσε κι εσύ κύριε Read μας,που δεν σου άρεσε,ξέρε το,είσαι ο ηθικός αυτουργός,γιατί την ανάρτησή σου είχα κατά νου και μόλις το πέτυχα σε φιλικό μου σπίτι,που είναι κάθε δωμάτιο και βιβλιοθηκάρες τοίχου τίγκα-5 τέτοια δωμάτια-δεν έχασα καιρό και το δανείστηκα.
Κάτι ανάλογο έγινε και με τον Σβέβο,είχα καταχωνιάσει ανάρτηση από Librofilo και μόλις είδα το
"Γέρασμα" έκανα τα ίδια.Του τα είπα κι εκείνου...
Είστε όλοι σιχαμένοι,δεν μου φτάνουν τα δικά μου αδιάβαστα μου βάζετε και νέους μπελάδες.
Άσε κι οι άλλοι,η Διαβάζοντας με τις λίστες της κι ο NO14ME,λύσσα με τον Χαβιέρ Μαρίας!
Κατέφυγα στο φιλικό βιβλιόσπιτο αλλά δεν κι αναγκάστηκα και τον αγόρασα.Τώρα βέβαια ευκαιρία να κάνω κι εγώ το κομμάτι μου στην φίλη,χαχα,που της ξέφυγε.
02:37,καληνύχτα να πω τώρα ή καλημέρα;

Read for a Life said...

Καλημέρα νυχτοπούλι

Αφού σου άρεσε τόσο πολύ Βιβή, χαλάλι μου το κοπλιμέντο που μου αφιέρωσες! Πρέπει να το ξαναδιαβάσω κάποια στιγμή το βιβλίο, μάλλον είμαι ο μοναδικός που δεν του άρεσε, κάτι δεν θα 'πιασα..

Παρεμπιπτόντως τελευταία θες να με εκνευρίσεις γιατί διαβάζεις βιβλία και συγγραφείς, βλέπε Χάντκε, Τσβάιχ, που μου φαίνονται πολύ ενδιαφέροντα και δεν έχω αποκτήσει/διαβάσει ακόμα και με τις αναρτήσεις σου με βάζεις σε μπελάδες = έξοδα. Κανόνισε την πορεία σου.

Άντε καλημέρα