Ο αργός θάνατος της Λουσιάνα Μπ.



Guillermo Martinez
Εκδόσεις: Πατάκη
Σελίδες: 274
Τίτλος πρωτοτύπου: La muerte lenta de Luciana B
Μετάφραση: Ιφιγένεια Ντούμη



Το βιβλίο του Αργεντίνου Martinez είναι από αυτά που μπορείς να πάρεις στα χέρια σου μαζί με τον καφέ σου ένα σαββατιάτικο πρωινό χωρίς ιδιαίτερα σχέδια για τη μέρα σου και να το τελειώσεις στην καθισιά. Στο ενδιάμεσο κάποιος φίλος θα σου τηλεφωνήσει για να βρεθείτε, θα το κανονίσετε αλλά στην πορεία θα αναβάλλεις τη συνάντηση για λίγο αργότερα αφού η υπόθεση του βιβλίου έχει τόσο ωραία ροή που ξέρεις ότι είναι θέμα χρόνου να γυρίσεις και την τελευταία του σελίδα πριν κάνεις οτιδήποτε άλλο.

Η πλοκή λαμβάνει χώρα στο Μπουένος Άιρες. Ένα κυριακάτικο πρωινό η Λουσιάνα Μπ. τηλεφωνεί εν μέσω απόγνωσης στον ανώνυμο αφηγητή της ιστορίας που τυγχάνει να είναι συγγραφέας και του ζητά να βρεθούν το συντομότερο δυνατό καθώς θέλει να του μιλήσει για ένα ζήτημα ζωής και θανάτου όπως αναφέρει η ίδια. Ο αφηγητής λοιπόν για τον οποίο η Λουσιάνα είχε δουλέψει ως δακτυλογράφος πριν από δέκα περίπου χρόνια, μαθαίνει πως μια σειρά από μυστηριώδεις θανάτους των συγγενικών και κοντινών προσώπων έχει συγκλονίσει την εικοσιοκτάχρονη πλέον Λουσιάνα η οποία έχει καταντήσει ένα ανθρώπινο ράκος ψυχικά αλλά και εμφανισιακά. Του εκμυστηρεύεται την θεωρία της πως υπεύθυνος για τους φόνους (όπως είναι σίγουρη) και όχι θανάτους αυτούς, είναι ο -τρίτος κεντρικός χαρακτήρας του βιβλίου- αναγνωρισμένος πλέον συγγραφέας Κλόστερ για τον οποίο επίσης είχε δουλέψει στο παρελθόν και του ζητά να τον συναντήσει και να προσπαθήσει να πάρει απαντήσεις για όλα αυτά. Ο αφηγητής παρά τους αρχικούς του δισταγμούς δέχεται να κάνει μια έρευνα και τελικά βρίσκεται από το πουθενά μπλεγμένος σε μια ιστορία όπου η λογική, οι συμπτώσεις, το παράλογο και οι διαφορετικές πτυχές οδηγούν σε συμπεράσματα που συνεχώς το ένα ανατρέπει το άλλο.

Ο "αργός θάνατος της Λουσιάνα Μπ." νομίζω πως είναι ένα βιβλίο που μπορεί να καλύψει ένα ευρύτατο φάσμα κοινού. Ένα βιβλίο που πιθανολογώ πως θα είναι αρεστό στην πλειοψηφία των αναγνωστών ανεξάρτητα από το είδος των βιβλίων που προτιμούν να διαβάζουν. Και αυτό γιατί είναι ένα πολύ προσβάσιμο έργο χωρίς δυσκολίες και με μια πλοκή που δεν θα μπορούσα να μην χαρακτηρίσω ενδιαφέρουσα. Μέσα από την απλοϊκότητα του όμως ο συγγραφέας σε προβληματίζει με τις διαφορετικές οπτικές γωνίες από τις οποίες προσεγγίζει την όλη ιστορία, θα σε βάλει να κάνεις υποθέσεις και να αναθεωρήσεις τις αρχικές σου σκέψεις για το πως θα εκτυλιχθεί η πλοκή και θα σου δώσει ένα τέλος που φαντάζομαι δεν περίμενες αλλά αποδεικνύεται πετυχημένο κατά την προσωπική μου άποψη. Επίσης η αναφορά σε ονόματα και έργα συγγραφέων και βιβλίων δίνει ένα ελαφρώς βιβλιοφιλικό χρώμα. Η γλώσσα τέλος του συγγραφέα μου φάνηκε πολύ θελκτική ώστε να θέλω να διαβάσω κι' άλλα βιβλία του. Συμπερασματικά θεωρώ πως μπορεί να μην μιλάμε για κάποιο αριστούργημα ή για ένα τόσο δυνατό ανάγνωσμα που θα μιλάς με άκρατο ενθουσιασμό γι' αυτό στο μέλλον, σίγουρα όμως για ένα ωραίο βιβλίο που αφήνει γλυκιά γεύση όταν θα το τοποθετήσεις ξανά -διαβασμένο πια- στο ράφι της βιβλιοθήκης.

Το είχα από καιρό στα υπόψιν και στα προς αγορά και μετά από την ανάρτηση της Βιβής εδώ επισπεύθηκαν κάπως οι διαδικασίες. Πολλές φορές δεν θέλουμε και πολύ άλλωστε..

3 comments:

Anonymous said...

Είμαι λάτρης της ισπανόφωνης λογοτεχνίας κι έτσι στο μακρύ κατάλογο με τα υποψήφια προς αγορά και ανάγνωση δεν άργησε να πάρει προτεραιότητα.
Τα καλά σχόλια που είχα διαβάσει στο διαδίκτυο (της Βιβής και της anagnostria*ς) καθώς και η τιμή του(πολύ οικονομικό!)με παρακίνησαν να το αγοράσω.
Έτσι, πριν από ένα μήνα το διάβασα.
Θα συμφωνήσω απόλυτα με την ανάρτησή σας. Είναι ένα ευχάριστο ανάγνωσμα που δεν απογοητεύει τον ορίζοντα προσδοκιών του μέσου αναγνώστη.

Α.

Anonymous said...

Μια χαρά τα λέτε.
Η Λουσιάνα διηγείται στον αφηγητή μια απίθανη ιστορία μίσους και εκδίκησης.
Ο Μαρτίνες στήνει το μυθιστόρημά του πάνω σε ένα διαρκές παιχνίδι αμφιταλαντεύσεων, που το κάνει πολύ ενδιαφέρον, σε βαθμό να μη θέλεις να το αφήσεις από τα χέρια σου.

Μια ζεστή καλησπέρα (είμαι δίπλα στο τζάκι!)

κ.κ.

Read for a Life said...

Χαίρομαι που σας άρεσε εξίσου και ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Αν μου ζητούσαν ένα χαρακτηρισμό για την λάτιν και γενικότερα για την ισπανόφωνη λογοτεχνία από τα όσα έχω διαβάσει ως τώρα, αυτός που με εκφράζει περισσότερο θα ήταν η λέξη γοητευτική. Μου ασκεί μεγάλη γοητεία είτε στα "light" είτε στα πιο "βαριά" αναγνώσματα και σπανίως με απογοητεύει.

Επίσης απολαμβάνω να ανακαλύπτω συνεχώς πως αυτή η γοητεία δεν εξαντλείται στα έργα από τα πολύ γνωστά με κύρος ονόματα συγγραφέων που ξέρουν όλοι αλλά έχει τόσα πολλά από πίσω, έχοντας και ευοίωνο μέλλον.