Η μοναδική & Άδραξε τη μέρα



Saul Bellow
Εκδόσεις: Καστανιώτη, FAQ
Σελίδες: 208
Τίτλος πρωτοτύπου: The actual & Seize the day
Μετάφραση: Βασίλης Καλλιπολίτης & Κατερίνα Αγγελάκη



Υπάρχουν απόψεις που υποστηρίζονται από μέρος του κόσμου ότι τα βραβεία δεν είναι το πλέον εγγυημένο χαρακτηριστικό ενός καλού συγγραφέα ή ενός καλού βιβλίου. Κάποτε εν μέρει ήμουν και εγώ αυτού του σκεπτικού. Με τον καιρό αρχίζω να αναθεωρώ επί του θέματος. Μπορεί να λέγονται και να γράφονται πολλά σχετικά με την αξία ή τις σκοπιμότητες που εξυπηρετούν διάφορα βραβεία, πάντως προσωπικά πλέον δεν τα βλέπω με κακό μάτι, ίσα ίσα.. Και, προσωπικά μιλώντας πάλι, ειδικά για τους συγγραφείς βραβευμένους με Νόμπελ Λογοτεχνίας, έχω την αίσθηση ότι αξίζουν την όλη φήμη που τους δημιουργεί το βραβείο και μόνο τυχαίο δεν είναι αυτό. Για τον Αμερικανό Bellow το βιογραφικό μιλάει από μόνο του. 3 φορές κέρδισε το National Book Award (1953, 1964, 1970), 1 φορά το βραβείο Pulitzer (1976) και φυσικά πάνω από όλα τιμήθηκε με το Νόμπελ (1976). Πριν λοιπόν κάποιος βιαστεί να υποτιμήσει όλα αυτά, θεωρώ πως τουλάχιστον πρέπει να δοκιμάσει κάτι.


Μην έχοντας διαβάσει κάποιο βιβλίο του συγγραφέα έκανα την αρχή με αυτήν την συγκεκριμένη έκδοση που περιέχει δύο σύντομες νουβέλες. Στο πρώτο βιβλίο "Η μοναδική" κεντρικός χαρακτήρας είναι ένας μεσήλικας άνδρας, ο οποίος ουσιαστικά νιώθει πως δεν έχει ταυτότητα και δεν ανήκει πουθενά, κάτι που το βιώνει από τα παιδικά του ακόμη χρόνια, με τις απογοητεύσεις του τόσο στο θέμα φιλίας όσο και σε αυτό του έρωτα. Παρόλα αυτά με την πάροδο των ετών βρίσκει τα πατήματα του στη ζωή και βρίσκεται να δουλεύει ως σύμβουλος ενός δισεκατομμυριούχου επιχειρηματία. Μια τυχαία συνάντηση με μια γυναίκα που αναλαμβάνει να προσλάβει ο πλούσιος επιχειρηματίας για μια δουλειά, τον βρίσκει να έρχεται σε έρχεται σε επαφή με τον πρώτο και μεγαλύτερο έρωτα της ζωής του. Και όλα αλλάζουν..



Στο δεύτερο βιβλίο "Άδραξε τη μέρα" και πάλι πρωταγωνιστής είναι ένας μεσήλικας άνδρας που μόνο πετυχημένος δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Πολλά οικογενειακά προβλήματα, χωρισμένος με τη γυναίκα του η οποία αρνείται να του επιτρέψει την επαφή με τα παιδιά του, έχοντας χάσει την εργασία του με τα οικονομικά του να χειροτερεύουν κάθε μέρα και περισσότερο και με έναν πατέρα - περίεργο χαρακτήρα με τον οποίο δεν διατηρεί καλές σχέσεις. Διαμένοντας σε ένα δωμάτιο ενός κακού μάλλον ξενοδοχείου βιώνει την απόρριψη όλων των κοντινών του προσώπων τις στιγμές που τίποτα δεν πάει καλά στη ζωή του και κυριεύεται από απελπισία και απογοήτευση. Μια συνάντηση όμως με έναν άνθρωπο θα τον κάνει να δει με άλλο μάτι τη ζωή και να αναθεωρήσει.


Φαντάζομαι ότι το μικρό του μεγέθους των δυο αυτών σύντομων μυθιστορημάτων δεν μπορεί να είναι χαρακτηριστικό δείγμα του έργου του. Παρόλα αυτά έκανα κάποιες πρώτες δικές μου  σκέψεις γύρω από τον συγγραφέα. Φαίνεται ότι πρόκειται για έναν εξαιρετικό "ψυχογράφο" και έναν χαρισματικό τεχνίτη της γραφής. Ο τρόπος που μας δίνει τον εσωτερικό κόσμο των ηρώων του είναι πραγματικά εκπληκτικός. Και τα δυο βιβλία χαρακτηρίζονται στην εσωτερικότητα που τα διακρίνει, δεν βασίζονται σε δράση, είναι καλογραμμένα και ο τρόπος γραφής μου φάνηκε έξυπνος και κατά κάποιον τρόπο ειλικρινής και καθαρός. Αν και από την σύνοψη τους περίμενα να μου αρέσει περισσότερο το "Άδραξε τη μέρα" τελικά η "Μοναδική" ήταν που κέρδισε τις εντυπώσεις. Χωρίς να δηλώσω υπερβολικά ενθουσιασμένος, και τα δυο μου άρεσαν, αναγνωστικά ικανοποιήθηκα από αυτό που διάβασα και κυρίως μου δημιούργησαν την θέληση να γνωρίσω το έργο του συγγραφέα και μέσα από άλλα βιβλία του. Έκτοτε απέκτησα άλλα τρία (Χέρτσογκ, Το θύμα, Ράβελσταϊν) και περιμένω να τα διαβάσω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

4 comments:

desperado said...

Συμφωνώ ότι συνήθως τα μεγάλα βραβεία δίνονται σε καλούς λογοτέχνες, αλλά δυστυχώς οι σπουδαιότεροι λογοτέχνες δε βραβεύθηκαν ποτέ με Νόμπελ.
όσο για τον Μπέλοου έχω διαβάσει μόνο το δεύτερο έργο του, το "Θύμα",το οποίο με αποθάρρυνε αρκετά από το να ξαναδοκιμάσω.Βρήκα πολύ κουραστικό το ύφος του και πολύ πνιγηρό το κλίμα της αφήγησης.

Read for a Life said...

Η κουβέντα για τα Νόμπελ είναι μεγάλη και σηκώνει πολύ κουβέντα. Θα συμφωνήσω και εγώ μαζί σου πως πολλοί καλοί συγγραφείς πιθανόν να αδικήθηκαν και δε βραβεύτηκαν ποτέ, από την άλλη όμως ότι σχεδόν έχει τύχει να διαβάσω ως τώρα από νομπελίστα μου άφησε από καλές ως άριστες εντυπώσεις. Δυστυχώς πάντα υπάρχουν κάποιοι που θα αδικούνται. Αυτό όμως κατά τη γνώμη δε θα πρέπει να μας κάνει να υποβαθμίζουμε το θεσμό.

Τώρα για τον Μπέλοου αυτή η πρώτη επαφή δεν με έκανε να χάσω και τα μυαλά μου όμως με ενθάρρυνε να πάω και παρακάτω στο έργο του. "Είδα" κάτι καλό. Θα φανεί στην επόμενη στάση.

Γ. said...

Κι εγώ την ίδια άποψη με σένα σχημάτισα, πάνω-κάτω. Δεν με ενθουσίασαν αλλά ούτε και με απογοήτευσαν.
Με μια μικρή διαφορά, όμως : εγώ περίμενα να μου αρέσει περισσότερο η "Μοναδική", αλλά τελικά το "Άδραξε τη μέρα" με κέρδισε!

Read for a Life said...

Γράφει ωραία ο άνθρωπος, μ' άρεσε. Θέλω να πιστεύω πως δε θα απογοητευτώ από τα επόμενα που θα διαβάσω.