Η δεσποινίδα

Ivo Andric
Εκδόσεις: Καστανιώτη, FAQ
Σελίδες: 240
Τίτλος πρωτοτύπου: Gospodjica
Μετάφραση: Χρήστος Γκούβης

Ίβο Άντριτς. Από τους μεγάλους βαλκάνιους και όχι μόνο, συγγραφείς, βραβευμένος με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1961. Είναι το δεύτερο βιβλίο του που διαβάζω και μου άρεσε εξίσου πάρα πολύ, μετά το κατά πολλούς αριστούργημα του "Το γεφύρι του Δρίνου" που είχα διαβάσει πριν από αρκετό καιρό, το οποίο είχα βρει εξαιρετικό.

Όπως προδιαθέτει ο τίτλος κεντρικό πρόσωπο του βιβλίου είναι η "δεσποινίδα". Ένας πολύ ιδιαίτερος, ενδιαφέρων και μοναδικός χαρακτήρας. Μια γυναίκα που ένα γεγονός κατά τη διάρκεια της εφηβείας, της άλλαξε ολοκληρωτικά τη ζωή, τον τρόπο σκέψης, λειτουργίας και γενικότερα όλη την κοσμοθεωρία της, μετατρέποντας την από ένα κορίτσι σε μια γυναίκα σκληρή, άπληστη, απόμακρη και αφιλόξενη προς τον υπόλοιπο κόσμο. Έχοντας χάσει την πίστη της και την εμπιστοσύνη της προς τους ανθρώπους, βρίσκει ασφάλεια στην εμμονή της για συγκέντρωση πλούτου και μετατρέπεται σε μια αδίστακτη τοκογλύφο, αδιαφορώντας παντελώς για τα δρώμενα γύρω της και τις σχέσεις της με τον περίγυρο της. Μια εμμονή που η ειρωνεία της τύχης την έστρεψε εναντίον της όπως πολλές φορές συμβαίνει στην καθημερινότητα μας.

Αυτό που είναι εντυπωσιακό με τον Άντριτς είναι πως χωρίς να γράφει έργα με απίστευτες πλοκές καταφέρνει να μαγνητίσει πραγματικά τον αναγνώστη. Χρησιμοποιώντας πολύ όμορφη, απλή και λιτή γλώσσα μας δείχνει πως γράφονται πολύ ωραία βιβλία. Πάντα με φόντο τα δρώμενα της εποχής, ήθη και έθιμα, συνήθειες και πολύ όμορφες και ταυτόχρονα ρεαλιστικές εικόνες, μας δίνει ιστορικό, πολιτικό και κοινωνικό background, μέσα από πολύ καλά διαμορφωμένους χαρακτήρες. Σε σημείο που κάποια στιγμή διαβάζοντας φτάνεις στο σημείο να αναρωτιέσαι ποιο είναι αυτό που σε ενδιαφέρει περισσότερο. Η καθεαυτή πλοκή του βιβλίου ή το όλο περιβάλλον μέσα στο οποίο διαμορφώνεται η όλη ιστορία.


Και δύο retro φωτογραφίες, η πρώτη έκδοση της "Δεσποινίδας" και η πρώτη  χειρόγραφη σελίδα του βιβλίου.